Τον τελευταίο καιρό δεν έχω ούτε όρεξη, ούτε έμπνευση να γράψω κάτι. Έχω πέσει ψυχολογικά αρκετά. Ίσως οφείλεται στα πολιτικά γεγονότα, ίσως σε προσωπικά θέματα που έχω, ίσως σε ένα συνδυασμό των δύο. Με τα πολιτικά αποφάσισα να μην ασχοληθώ ξανά. Τα αποτελέσματα τα είδες άλλωστε. Ο ελληνικός λαός αποφάσισε να ξαναβγάλει τα ίδια, plus να δώσει υψηλό ποσοστό στη χρυσή αυγή. Δεν πρόκειται λοιπόν να σχολιάσω τίποτα. Όλα καλά, όλα ανθηρά, παράπονα δεν έχουμε (και δεν δικαιούμαστε να έχουμε άλλωστε). Επίσης, επειδή έχω καταλάβει ότι δεν είναι πρέπον να ‘αδειάζεις’ τη χώρα σου όταν σου δίνεται η ευκαιρία, έχω ήδη σταματήσει να το κάνω κι αυτό. Θα υπομείνω στωικά λοιπόν τις όποιες προσωπικές δυσκολίες και τα όποια εμπόδια υπάρχουν μέχρι να κάνω την ‘προσωπική μου αλλαγή και ανατροπή’.
Τεσπα…θέλω να σου μιλήσω για ένα σκηνικό που έγινε στο χώρο που απασχολούμαι το τελευταίο διάστημα (δεν το λέω ‘χώρο εργασίας’ γιατί εξακολουθώ να είμαι άνεργος, δεν πληρώνομαι αλλά απλώς εκπαιδεύομαι εθελοντικά). Στο χώρο αυτό υπάρχουν μορφωμένοι άνθρωποι διαφορετικών ηλικιών με πτυχία. - Ξέρω, το έχουμε πει 40000 φορές ότι αυτό δε λέει κάτι, απλά μ’ αρέσει να το τονίζω κάθε φορά, κακό είναι?-
Καθώς συζητούν 2 από αυτούς, ένας 30αρης και ένας 55αρης, περί κρίσης, ο 30αρης λέει ότι θα προτιμούσε να γίνει κλέφτης για να ζήσει, παρά ζιγκολό ή ‘πούστης’ (η λέξη εντός εισαγωγικών γιατί τη μεταφέρω πιστά). Ο 55αρης ασφαλώς και συμφωνεί και αρχίζει να διηγείται ιστορίες για ‘πούστηδες’ που έχει συναντήσει. Δε σταματούσε να αναφέρει ότι είναι ‘άτιμη φάρα’ και ότι με την πειθώ τους καταφέρνουν τους πάντες ‘να τους γαμήσουν’. Και μάλιστα πρέπει να κάνουμε κάτι γιατί μπορεί να συμβεί στον πατέρα, τον αδερφό ή το γιο μας! Η κατάληξη των ανθρώπων που έχουν πέσει θύματα ‘αποπλάνησης από έναν πούστη’ είναι τα σκληρά ναρκωτικά και το πεζοδρόμιο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Δε με πείραξαν αυτά που άκουγα, ούτε θύμωσα με τους ανθρώπους αυτούς. ΘΥΜΩΣΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ που κάθισα εκεί σιωπηλός και τους άκουσα, χωρίς να πω μια λέξη, κάτι, να υπερασπιστώ, όχι τον/ τους συγκεκριμένους ‘πουστηδες’ των ιστοριών τους, αλλά τις γενικεύσεις και τα συμπεράσματά τους. Να τους εξηγήσω ότι ‘’κακοί άνθρωποι υπάρχουν παντού, ανεξαρτήτως φύλου/ σεξουαλικής προτίμησης/ εθνικότητας κλπ’’. Κάποια στιγμή έβαλα κάτω το κεφάλι και έφυγα…όλη την υπόλοιπη μέρα σκεφτόμουν τη στάση μου και ντρεπόμουν…
* Θεωρώ πως στο εξωτερικό δε θα συνέβαινε κάτι τέτοιο, όχι γιατί δεν υπάρχουν τέτοιες ιδέες, αλλά γιατί πολύ απλά αυτή η συζήτηση δε θα γινόταν σε ένα χώρο εργασίας. Επειδή όμως κινδυνεύω να ξανά χαρακτηριστώ ξενολάτρης και ότι μισώ την πατρίδα μου, σταματώ εδώ.
