THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES

Δευτέρα 31 Αυγούστου 2009

ΠΙΠΙΝΙΖΕΙΝ...

Το υπουργείο υγείας προειδοποιεί:







ΤΑ ΠΙΠΙΝΙΑ ΒΛΑΠΤΟΥΝ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ!!!

Παρασκευή 28 Αυγούστου 2009

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ...

Ε ναι λοιπόν....η νέα σαιζόν θα με βρει ανανεωμένο, απαλλαγμένο από πολλά πράγματα που με κρατούσαν πίσω σε πολλούς τομείς της ζωής μου...

Θέλω όμως πριν από αυτό, να ζητήσω συγγνώμη από μια παλιά φίλη, τη ΒΒ. Θεωρούσα υπερβολική την άποψη που είχε σχετικά με έναν πρώην της...διαρκώς έλεγε :''με νοιάζει μόνο να ξέρω ότι είναι καλά...''

Δεν το καταλάβαινα τότε...τώρα όμως το κατανοώ...

Τεσπα....όλα καλά πια...και κάτι ακόμα...I'M BACK IN THE GAME...

FREEDOM AT LAST!!!

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2009

Η ΤΕΛΕΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ!

Ξεκινώ λοιπόν…

Γιαγιά

Θεοπούλα (Έφη Παπαθεοδώρου-‘’Στο παρά πέντε’’)

Η γιαγιά που πολύς κόσμος θα ήθελε να έχει, συμπεριλαμβανομένου και εμού. Η παιδική αφέλεια-λόγω Αλτσχάιμερ- την κάνει αξιολάτρευτη!

Παππούς

Αριστείδης (Αθηνόδωρος Προύσαλης-‘’Εγκλήματα’’)

Ένας παππούς που κάνει το χαζό, αλλά δεν είναι…κατέληξε να φροντίζει 3 εγγόνια, κανένα όμως δεν ήταν βιολογικά δικό του… δίκαια λοιπόν τον τοποθετώ ως σούπερ παππού!

Μητέρα

Μαργαρίτα (Ναταλία Τσαλίκη-‘’Άκρως οικογενειακόν)

Μακράν η καλύτερη μητέρα της ελληνικής τηλεόρασης...Ηρωίδα!!

Πατέρας

Νικηφόρος (Πέτρος Φιλιππίδης-‘’50-50’’)

Θυμήσου μόνο πως έκανε για την κόρη του…

Θεία

Καραμέλα (Ελένη Ανουσάκη-‘’Υπέροχα πλάσματα’’)

Μπορείς να μου πεις γιατί οι ελληνίδες θείες είναι κατινάρες ? Μακάρι όλες να έμοιαζαν λίγο στην cool Καραμέλα…

Θείος

Θράσος (Στέλιος Μάινας- ‘’Μαύρα μεσάνυχτα’’)

Μπορεί να μην έβλεπα τη σειρά αυτή, αλλά ως εικόνα ο συγκεκριμένος πάντα μου έβγαζε μια συμπάθεια!

Bonus family member-θείος από το America

Christian Troy (Julian mcMahon- ‘’Nip/Tuck’’)

Ουδέν σχόλιο….αδυναμίες είναι αυτές….!

Αδέλφια

Ράνια (Μαρία Σολωμού-‘’S1ngles’’)

O λόγος είναι προφανής

Εύα (Ιωάννα Πηλιχού-‘’Ευτυχισμένοι μαζί’’)

Παρακολούθησα 1-2 επεισόδια από αυτή τη σειρά (μετά βαρέθηκα…) αλλά η συγκεκριμένη κοπέλα έχει ένα απίστευτο στυλάκι…

Φώτης (Άρης Σερβετάλης-‘’S1ngles’’)

Ο τύπος είναι απλά bey-awesome!!!!

Noνά

Σάσα (Κατιάνα Μπαλανίκα- ‘’Ντόλτσε Βίτα’’)

Θεά η Νονά εεεε?????

Bonus family member 2-εξαδέλφη

Μητσάκι (Μυρτώ Αλικάκη-‘’Υπέροχα πλάσματα’’)

Γιατί γουστάρω τον τρόπο ζωής της και τις μουσικές της επιλογές…respect!

Κυριακή 23 Αυγούστου 2009

FEELINGS...

ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΜΟΥ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ!!!!

Εκεί που είχα ξεκαθαρίσει τα πάντα στο μυαλό μου…ξαφνικά…συμβαίνει κάτι κ γαμιέται το σύμπαν….

Σε είχα ξεπεράσει…έτσι νόμιζα τουλάχιστον….είχα καταπιέσει αυτό που ένιωθα…το είχα κλειδώσει καλά μέσα στην αποθήκη της καρδιάς μου…

Μάταια….!Με ένα κ μόνο βλέμμα, μια κ μόνο λέξη, ό,τι έχτιζα τόσο καιρό με τόσο κόπο…γκρεμίστηκε!!

Ήταν ακριβώς το ίδιο βλέμμα με το οποίο με πρωτοκοίταξες τότε….στην καφετέρια…στο κέντρο…

Ένα βλέμμα δύσκολο να το περιγράψω με λόγια…γεμάτο μελαγχολία κ θλίψη…αλλά ταυτόχρονα με μια αίσθηση αισιοδοξίας…για κάτι καινούριο που ίσως ξεκινούσε τότε….

Μετά ήρθε κ εκείνο το χαμόγελο…αληθινό…έτσι μου είχε φανεί τότε, έτσι μου φάνηκε κ σήμερα…από καρδιάς…

Ένα χαμόγελο που με έκανε να λιώσω…μου έσφιξες τυπικά το χέρι… ανταπέδωσα…ενώ ήθελα να αγγίξω απεγνωσμένα τα χείλη σου…να πάρω μια ανάσα ζωής από το στόμα σου… να σου ξαναπώ την ίδια φράση που σου είπα τότε…στο λόφο… στο πρώτο μας φιλί : ‘’που ήσουν σε όλη μου τη ζωή?’’

Καθόμουν σαν χαζός κ σε κοιτούσα…με ένα ηλίθιο χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό μου…σαν καρικατούρα….ένιωθα ότι η καρδιά μου θα σπάσει…δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη…είχα παγώσει…σε κοιτούσα λοιπόν…νόμιζα ότι ήμαστε μόνοι στον κόσμο…

Αδυνάτησες….δεν σε ταΐζουν καλά???

Πόσος καιρός έχει περάσει από την τελευταία φορά που σε είδα???? Περίπου 4 μήνες… κ όμως…νιώθω ότι ήταν χτες….μου έλειψες….

Κ ύστερα έφυγες…έτσι απλά…λέγοντας ένα απλό ‘’θα τα πούμε…’’

Δεν ξέρω αν θέλω…ή μάλλον…δεν ξέρω αν μπορώ…αν έχω τη δύναμη…είναι όλα τόσο μπερδεμένα στο μυαλό μου… Ίσως κάνω μια προσπάθεια… ίσως όχι…

Όταν το σύμπαν γαμιέται, γαμιέται σε όλους τους τομείς…φιλία, σχέσεις, εργασία, χρήμα…σε ξαναείδα την πιο ακατάλληλη στιγμή…

Ξέρω πως τώρα, ένας φίλος θα με βρίζει για τις συμβουλές περί αισιοδοξίας κ ‘’ηλίου’’ που του έδινα σήμερα το βράδυ πριν κάνω αυτό το post... όμως δεν τις παίρνω πίσω…

Γιατί… ‘’ό,τι δεν μας σκοτώνει, μας κάνει πιο δυνατούς’’ όπως είπε κ ο Νίτσε…

Όσο χαμηλά κ αν πέσεις, ακόμα κ αν πιάσεις πάτο, θα ξανασηκωθείς…θα σταθείς κ πάλι στα πόδια σου…

‘’Μπορεί η ζωή να είναι σκατά, αλλά τουλάχιστον έχει ήλιο’’ (Λίλα-S1ngles 2)

και ερωτώ: οι μεγάλες οι αγάπες όντως δεν τελειώνουν, όπως έλεγε κάποτε ο Ρόκκος (!)?

Τετάρτη 19 Αυγούστου 2009

Παράλειψη...

αυτό πάει στο προηγούμενο post...κ αυτό αφιερωμένο εκεί...

Τετάρτη 12 Αυγούστου 2009

ΑΜΠΕΛΟΦΙΛΟΣΟΦΙΕΣ


Υπάρχει άραγε το άλλο μου μισό? Κ αν ναι, που είναι κρυμμένο τόσο καιρό????

Το σκεφτόμουν πάλι σήμερα...είμαι λέει στην Ερμού, περπατώ αμέριμνος...χασκογελάω με ένα φίλο...κ ξαφνικά...

Εμφανίζεται!

Με αρπάζει...και με φιλάει παθιασμένα...μπροστά σε όλους...στο κέντρο της Αθήνας...μέρα μεσημέρι...

Μετά βέβαια προσγειώνομαι στην σκληρή πραγματικότητα...

Μα καλά, τι σκέφτομαι?? Δεν γίνονται αυτά...

Μόνο στις ταινίες...πουθενά αλλού...

Αλλά αυτή είναι η αλλοτρίωση που σου προκαλεί το Ηollywood...

Σου παρουσιάζουν ένα ομολογουμένως ΤΕΛΕΙΟ πακέτο (Jude Law, Julia Roberts, Brad Pitt κλπ…) το οποίο εντοπίζει μέσα στο πλήθος και ερωτεύεται κεραυνοβόλα ένα ταπεινό χαμομηλάκι….και έζησαν αυτοί καλά (μάλλον…εγώ δεν ξέρω…δεν ήμουν μπροστά…) και εμείς ΟΧΙ καλύτερα…

Δεν λέω πως ψάχνω κάτι από τα παραπάνω εμφανισιακά…εξάλλου πιστεύω πως η ιδέα του ΄΄άλλου μισού’’ (εάν κ εφόσον υφίσταται) δεν έχει ως βάση της την εξωτερική εμφάνιση…αν και παίζει ρόλο, τουλάχιστον σε πρώτη φάση, αλλά αυτό είναι θέμα για άλλο post...

Το ‘’έτερον ήμισυ’’…κάθε φορά μου έρχεται να γελάσω όταν ακούω αυτή τη φράση…

Κι ας πούμε πως ασπάζομαι τελικά την θεωρία του Πλάτωνα περί ύπαρξης ‘’ημιτόμων΄΄ όπως την αναφέρει στο ΄΄Συμπόσιο’’…

Μπορεί κάποιος να μου πει (κατά προτίμηση μαθηματικός με master και phd στην θεωρία των πιθανοτήτων) ποια είναι η πιθανότητα να βρω το ‘’ημίτομό’’ μου μέσα σε 6 δις κόσμου??? Ε ???? Πιο εύκολα θα πιάσω το Τζόκερ ή θα με χτυπήσει κεραυνός….

Έστω λοιπόν ότι δεν υπάρχει…τότε γιατί το αναζητούμε με τόσο πάθος??? Από ένστικτο? Από ανάγκη? Από μαζοχισμό?

Δεν θα μας καταλάβω ποτέ εμάς τα ανθρώπινα όντα….

Άτυχο το είδος Homo sapiens....!

Ημιτομό μου???? Με ακούς???? Ή μάλλον…με διαβάζεις???? Αν ναι στείλε μου ένα e-mail βρε…. Όχι τίποτα άλλο…να με βγάλεις και από τον κόπο….

Άραγε η Νικολούλη βρίσκει και τα ημίτομα?? Μήπως να της κάνω ένα τηλεφώνημα??

Αυτό το τραγούδι το αφιερώνω σε ένα άτομο που είναι πολύ μακριά αυτή τη στιγμή…κάπου στη Βόρεια Ελλάδα…

πίστευα πως ίσως ήσουν το…’’ημίτομό’’ μου…

τουλάχιστον έφτασες πιο κοντά από οποιοδήποτε άλλο…

Να είσαι πάντα καλά…