ζωή...

H ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ ΤΕΛΙΚΑ!!!ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΚΟΥΡΑΖΕΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΑΣΕΙΣ...ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ!!!ΓΙ' ΑΥΤΟ ΖΗΣΕ ΤΗΝ...!ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ...!

κρυφτό...

Γιατί κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας? Γιατί δεν λέμε ποτέ αυτό που πραγματικά νιώθουμε? Γιατί το παίζουμε πάντα οι υπέρτατοι- bey-awesome γκόμενοι?Γιατί δεν είμαστε ποτέ ειλικρινείς?Γιατί ταλαιπωρούμε τους άλλους, που στο κάτω κάτω δεν μας έχουν πειράξει και απλά είχαν τα κότσια να παραδεχτούν ότι ενδιαφέρονται για εμάς?ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ?????

Μήπως φοβόμαστε?Μήπως δεν ξέρουμε τι θέλουμε?Μήπως είμαστε ''κακοί άνθρωποι''?Μήπως είμαστε εγωκεντρικοί και ''ψώνια''?Μήπως είμαστε ρηχοί και πεζοί?Μήπως είμαστε σαδιστές?ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ????

Επιτέλους σταματήστε να παίζετε με τους ανθρώπους!!!!Γίνετε ξεκάθαροι πια!!!Αλλιώς συνεχίστε τη μίζερη ζωούλα σας και εκτονωθείτε στις Barbie!

Άντε πια!!Συγχύστηκα πάλι....τι μέρα κι αυτή...


*ΔΕΝ γενικεύω...!Αναφέρομαι σε συγκεκριμένη μερίδα ανθρώπων...

καριέρα ή έρωτας?(aka do u want love or u want fame?)

Ενώ τα συναισθηματικά συνεχίζουν να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο (με κάποιες μικρές στιγμές τόνωσης ηθικού, πρέπει να το ομολογήσω) τα επαγγελματικά πάνε από το καλό στο καλύτερο…

Τελειώνω επιτέλους τη σχολή μου και έχω και δουλειά για να βγάζω τα χρήματα που χρειάζομαι…

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί αυτοί οι 2 τομείς δεν μπόρεσαν να συμβαδίσουν, στη δική μου ζωή τουλάχιστον…

Οι μισοί φίλοι μου λένε πως δεν μπορείς να ρίξεις το ίδιο βάρος και στα 2…άλλωστε, όπως λέει και ο σοφός (?) λαός ‘’2 καρπούζια δεν χωρούν κάτω από την ίδια μασχάλη’’

Οι άλλοι μισοί φίλοι μου υποστηρίζουν πως αγνοούν την ύπαρξη του ενός εκ των 2, δηλαδή, είτε κάνουν καριέρα είτε ψάχνουν το άλλο τους μισό, το ‘’ημίτομό’’ τους όπως λέει ο Πλάτωνας και έχω αναφέρει παλιότερα…

Εγώ πάλι καταλήγω στο εξής: ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ 2!! Δεν κατάλαβα?? Γιατί όχι? Ποιος θα μου υποδείξει τι μπορώ και τι δεν μπορώ να κάνω? Μόνο ΕΓΩ ξέρω τι είμαι ικανός να κάνω, κανείς άλλος!!!

Όσο ζω λοιπόν και μπορώ και αντέχω θα προσπαθώ να το πετύχω αυτό…η ελπίδα πεθαίνει τελευταία (βασικά μεταξύ μας νομίζω πως είναι αθάνατη!)

Sto STAR δείχνει την ταινία ‘’Ο ταχυδρόμος χτυπά πάντα δύο φορές’’ με έναν καταπληκτικό Νίκολσον και μια φοβερή Λανγκ…θα κάτσω να τη δω για τρίτη φορά…

Πλησιάζει το τέλος της εβδομάδας….yeahh!

2 μέρες μόνο...

Τις τελευταίες μέρες το χω ρίξει στην εργασιοθεραπεία…ειλικρινά δεν κάνω τίποτα άλλο…δουλειά, δουλειά, δουλειά…με αυτόν τον τρόπο προσπαθώ να ξεχάσω τα συναισθηματικά μου που δεν πάνε και τόσο καλά…ή μάλλον…δεν πάνε καθόλου καλά…
Έτσι λοιπόν εκτονώνομαι μέσω της εργασίας…σχεδόν δηλαδή…διότι, οκ, τη μέρα τρέχεις όλη την ώρα…λογικό θα μου πεις, αφού έχεις γεμίσει τοοοοσο πολύ το πρόγραμμά σου, που δεν προλαβαίνεις ούτε καν να φας σαν normal άνθρωπος…αλλά, όπως και να το κάνεις, κάποια στιγμή θα γυρίσεις στο φτωχικό σου…θα κάτσεις λίγο μπροστά από τον υπολογιστή να τσεκάρεις mail, facebook κλπ…
Και τότε, μέσα στην μαύρη μαυρίλα της νύχτας και την νεκρική σιωπή (την οποία ενίοτε διακόπτει η τηλεόραση και οι μαλακίες που δείχνει εκείνη την ώρα, αφού την έχω ανοιχτή για ‘’παρέα’’) έρχονται ξαφνικά οι σκέψεις…
Ακάλεστες βέβαια, αλλά έρχονται…και αρχίζεις λοιπόν…’’τι θα γίνει?’’,‘’που θα πάει αυτή η κατάσταση..’’ και άλλα τέτοια ‘’όμορφα’’…και καταλήγεις, αφού έχεις διπλοτσεκάρει τα mail σου και το msn σου και δεν έχεις δει κανένα μήνυμα από ‘’κάποιον’’, συγκεκριμένο ή μη,και έχεις δει για 1,000,000η φορά κάποια επεισόδια ‘’FRIENDS’’που έχεις στον υπολογιστή (έχεις μάθει απέξω όλες τις ‘’βιτριολικές’’ ατάκες του Chandler) , να χαζεύεις στην τηλεόραση το telemarketing και να αναρωτιέσαι αν σου χρειάζεται ο ‘’ξεκουκουτσωτής’’ και το νέο μηχάνημα εκγύμνασης κοιλιακών, ραχιαίων και δαχτύλων ποδιού που χρησιμοποιεί ο Chuck Norris και διατηρείται έτσι (!) ενώ είναι 70 χρόνων κωλόγρια…
Αφού λοιπόν αποφασίσεις τελικά ότι τίποτα από τα 2 δεν σου είναι χρήσιμο (ευτυχώς γιατί το budget σου δεν στο επιτρέπει!!)και έχοντας καταναλώσει και το δεύτερο πακέτο τσιγάρα που αγόρασες στο γυρισμό από τη δουλειά σου μαζί με το 1,5 λίτρο Coca cola zero (μήπως και έβλεπα καμιά ταινιούλα…), πας να ξεραθείς…άλλη πάλη αυτή…
Σκέφτεσαι την αυριανή μέρα…τις υποχρεώσεις σου, τα dealines (θα προλάβω άραγε???) και τα υπόλοιπα…κάνεις γύρω στις 200 σβούρες και τελικά σε παίρνει ο ύπνος (και είναι ο μόνος…), αφού το πανω-σέντονο έχει γίνει κατω-σέντονο και το κατω-σέντονο δεν ξέρεις που ακριβώς βρίσκεται…
Ξεκινά μια άλλη μέρα, μόνο που τελικά δεν είναι και τόσο διαφορετική από την προηγούμενη…
Ευτυχώς, ήρθε το Σ/Κ και θα σταματήσω να ρουτινιάζω, θα βρω τους φίλους μου και θα περάσουμε ΓΑΜΑΤΑ! Έστω και για λίγο…για 2 μέρες…η Δευτέρα αργεί ακόμα…




ΚΑΛΟ Σ/Κ!!!!