09/09/09??????????????????

Ώρες ώρες αναρωτιέμαι…έχω πάνω μου πινακίδες νέον? Και αν ναι, ο λογαριασμός της ΔΕΗ που πηγαίνει? Γιατί στο σπίτι μου δεν έχει έρθει ποτέ…
Θα με ρωτήσεις τώρα (και πολύ καλά θα κάνεις…) τι γράφουν αυτές οι πινακίδες…
‘’Άσυλο ανιάτων’’ ? ’’Εξωτερικά ιατρεία ΙΚΑ’’ ? ‘’Τρελοκομείο’’ ? ‘’ Ίδρυμα ‘Άγιος Παντελεήμων’ ‘’ ?
Διότι αλλιώς δεν εξηγείται…κουτσοί, στραβοί… ΟΛΟΙ ΕΔΩ!
Όλοι οι αδικοχτυπημένοι…ήθελα να ‘ξερα… το μέλι έχω?
Στην αρχή όλα είναι μια χαρά…αλλά μόλις ανοίξουν το ρημάδι…ξεστομίζουν ρουκέτες…το που την έχει την πετριά ο άλλος δεν φαίνεται εξωτερικά…πρέπει να το ανοίξει το ρημάδι για να το καταλάβεις…κ όπως είπε και ο φίλτατος Λάκης (ε,ένας είναι ο Λάκης λέμε…) στο Τσαντίρι του ‘’βλέπεις ένα άτομο ωραίο…και δεν ξέρεις…του δίνει μια τσαντιά ο Θεός…’’
Ένα τέτοιο πράγμα μου έτυχε σήμερα…δεν θα μπω σε λεπτομέρειες…δεν έχει σημασία κιόλας…το μόνο που θα τονίσω είναι πως μετά από απανωτές ρουκέτες που ως στόχο είχαν την εξωτερική μου εμφάνιση και τον τρόπο ντυσίματος, ο οποίος ‘’δεν μου ταιριάζει’’ (σιγά ρε Ευταξία!) , είχε το θράσος να μου προτείνει να συνεχίσουμε…if u know what I mean....
‘’Ω θεοί’’ αναφώνησα μέσα μου….αλλά ο φίλος μου ο ΜΜ (ο τέταρτος της παρέας, μαζί με τον Vag και τον Gio) μου άνοιξε τα μάτια αργότερα…
διότι, μετά από ένα date ακολουθεί καφές με την παρέα και σχόλια επί…παντός επιστητού!!
Κατηφόρισα λοιπόν προς το λατρεμένο Γκάζι…και αφού συνάντησα τη μισή σχολή μου (μα κανείς δεν διαβάζει? Εξεταστική δεν έχουμε?) βρήκα τον ΜΜ… και αφού του περιέγραψα ΤΑ ΠΑΝΤΑ , κατέληξε σε ένα πολύ σωστό συμπέρασμα…
Υπάρχουν άτομα που στην αρχή σε κάνουν να νιώσεις πολύ σκατά και μετά παρουσιάζουν τους εαυτούς τους σαν σωτήρες…τύπου:
‘’δεν πειράζει μωρέ, δεν βλέπεσαι και ούτε πρόκειται να σε κοιτάξει κανείς, αλλά εγώ θα το κάνω το ψυχικό’’
Ούτε Ψυχικό, ούτε Φιλοθέη ούτε τίποτα…
Ξέρω ότι είμαι normal και θέλω κάτι επίσης normal… αλλά τα ‘θελα και τα ‘παθα…αυτές οι φάσεις είναι kinder-έκπληξη…ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου τύχει….
Αλλά από την άλλη…κι αν σου κάτσει? Σου αλλάζει τη ζωή…τώρα θα μου πεις (και με το δίκιο σου δηλαδή…) σχέση θέλω, όχι να πιάσω το Τζόκερ
Μπέρδεμα έτσι??? Anyway... δεν χάνουμε ποτέ την καλή μας διάθεση και το κέφι μας…
Το καλό με αυτά τα σκηνικά είναι ότι μετά μαζεύεσαι με την παρέα και τα σχολιάζεις γελώντας ασταμάτητα…αλλά μιλάμε για πολύ γέλιο…βέβαια μετά το γέλιο σου κόβεται απότομα, επειδή ως γνωστόν η πόλη αυτή είναι πολύ μικρή και μπορείς πολύ εύκολα να συναντήσεις ‘’πρώην’’…αλλά και ο ΜΜ να συναντήσει και αυτός ‘’πρώην’’ μετά από 5 λεπτά? Μα ποιες είναι οι πιθανότητες…? Κάποιος μας έχει γκαντεμιάσει….αλλά…. C’ est la vie...

Υπάρχουν στιγμές που νιώθω πως η ζωή μου είναι μια καλή σειρά, γραμμένη από το ταλαντούχο χεράκι της Κοντοβά (Μυρτούλααα μας έλειψες!!! Βγάλε γρήγορα τη σειρά μήπως και ξεκολλήσω από το lap top και ανοίξω και πάλι την TV)

Τι μέρα κι αυτή?? 9/9/9….λολ

Και το καθιερωμένο μουσικό διάλειμμα…μέχρι το επόμενο post.
φιλούρες…..σμουτς!