Το είχες
καταλάβει…έλα πες την αλήθεια! Ήξερες ότι ήταν ένα 9μηνο project αρκετά κουραστικό.
Ακριβώς
πριν 9 μήνες αυτή την ώρα είχα ξεραθεί στο κρεβάτι-κουκέτα ενός κέντρου εκπαίδευσης,
για καλή μου τύχη βέβαια με μόνο ένα ακόμα άτομο μέσα στο θάλαμο (και ΟΧΙ φίλε
μου, χωρίς βύσμα!). Λίγο πριν αποκοιμηθώ βέβαια, όντας ένα πτώμα όρθιο, σκεφτόμουν…
Πού είμαι τώρα? Τι σκατά κάνω?
Γιατί ήρθα εδώ?
Σοκ!
Και να τώρα,
9 μήνες μετά, με μια περίεργη αίσθηση. Σαφέστατα υπερ-χαρούμενος που επιτέλους
ξεμπέρδεψα και δε χρωστάω πια τίποτα σε αυτή τη χώρα, παράλληλα όμως προβληματισμένος,
αφού ουσιαστικά βρίσκομαι ακριβώς εκεί που ήμουν πριν από αυτό το εννιάμηνο.
Στην ίδια προβληματική κατάσταση, στο ίδιο αδιέξοδο, με το ίδιο αβέβαιο μέλλον.
Ευτυχώς όμως
εξακολουθώ, όπως και τότε, στις 23 του Μάη του ’13, να μην είμαι μόνος…
